W Mordor, to naprawdę Twój pierwszy spnowy fik?! Jak sobie przypomnę swoje pierwsze lostowe i prisonowe to mam ochotę wpełznąć pod dywan, srsly... -_- Piękne to, takie angstowe i dopracowane, a chociaż to Twoje pierwsze kroki w tym fandomie, to dostrzegłam naprawdę dużo zdań perełek, między innymi te wklejone niżej. ;)
Wcześniej w hotelu Demon (z twarzą jego ojca, Jezu Chryste, te wszystkie skurwysyny mogłyby chociaż nie wyglądać jak jego rodzina, naprawdę...) powiedział, że ma plany co do niego i takich jak on. Ten fragment z Jezu Chryste naprawdę mnie uderzył. -_-
Ale potem, kiedy miał już colta w ręku, nic nie było takie proste. Na podłodze leżał jego własny ojciec proszący, żeby Sam go zastrzelił, a z tyłu brat, który właśnie się wykrwawiał i prosił, żeby tego nie robił. Uwielbiam takie długie i dopracowane zdania.
Kiedy Dean leżał w śpiączce, Sam działał pod wpływem adrenaliny, która przytępiała wszystkie jego uczucia. Nie chciał zatrzymywać się nawet na chwilę, bo kiedy to robił, cała sytuacja ukazywała mu się zbyt wyraźnie, zbyt boleśnie. A to nie była odpowiednia pora. Też świetne. Ile razy człowiek pędzi przed siebie, stara się być ciągle w biegu, bo gdyby na chwilę stanął, zatrzymał się i zaczął rozmyślać nad tym wszystkim to mógłby dojść do nieprzyjemnych konkluzji? A w wypadku Winchesterów to już w ogóle. -_-
Ale najgorszy, najbardziej przerażający dla Sama był fakt, że Dean ma tylko jego. Że teraz był dla brata wszystkim. To jest naprawdę celne spostrzeżenie. Aż mnie dreszcz przeszedł. Pod tym względem jestem bardziej podobna do Deana jednak.
![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
no subject
Date: 2007-03-20 09:04 pm (UTC)Piękne to, takie angstowe i dopracowane, a chociaż to Twoje pierwsze kroki w tym fandomie, to dostrzegłam naprawdę dużo zdań perełek, między innymi te wklejone niżej. ;)
Wcześniej w hotelu Demon (z twarzą jego ojca, Jezu Chryste, te wszystkie skurwysyny mogłyby chociaż nie wyglądać jak jego rodzina, naprawdę...) powiedział, że ma plany co do niego i takich jak on.
Ten fragment z Jezu Chryste naprawdę mnie uderzył. -_-
Ale potem, kiedy miał już colta w ręku, nic nie było takie proste. Na podłodze leżał jego własny ojciec proszący, żeby Sam go zastrzelił, a z tyłu brat, który właśnie się wykrwawiał i prosił, żeby tego nie robił.
Uwielbiam takie długie i dopracowane zdania.
Kiedy Dean leżał w śpiączce, Sam działał pod wpływem adrenaliny, która przytępiała wszystkie jego uczucia. Nie chciał zatrzymywać się nawet na chwilę, bo kiedy to robił, cała sytuacja ukazywała mu się zbyt wyraźnie, zbyt boleśnie. A to nie była odpowiednia pora.
Też świetne. Ile razy człowiek pędzi przed siebie, stara się być ciągle w biegu, bo gdyby na chwilę stanął, zatrzymał się i zaczął rozmyślać nad tym wszystkim to mógłby dojść do nieprzyjemnych konkluzji? A w wypadku Winchesterów to już w ogóle. -_-
Ale najgorszy, najbardziej przerażający dla Sama był fakt, że Dean ma tylko jego. Że teraz był dla brata wszystkim.
To jest naprawdę celne spostrzeżenie. Aż mnie dreszcz przeszedł. Pod tym względem jestem bardziej podobna do Deana jednak.
Twin! ♥
Co za debiut :DDDD